W poprzednich wpisach wyjaśniłem czym jest #midline, wskazania i przeciwwskazania do założenia tego rodzaju wkłucia. Na pewno dodatkowym kryterium są właściwe kompetencje, które sprowadzają się głównie (choć nie tylko) do praktycznych umiejętności wykonania procedury założenia cewnika i w zależności od potrzeb znajomości zasad ultrasonografii naczyń krwionośnych.

W pielęgniarstwie polskim wykorzystywanie w ogóle USG do jakichkolwiek działań jest absolutnym novum, więc zdobycie pakietu teoretycznej i praktycznej wiedzy na temat ultrasonografii wystarczy na poziomie naprawdę podstawowym. Midline możemy zakładać do żył powierzchownych, które po prostu widać lub czuć, ale z pewnością częściej do identyfikacji naczynia będzie potrzebny ultrasonograf.

Identyfikacja naczynia za pomocą ultrasonografii

To zagadnienie, które najlepiej przekazać w praktyce. Powstało jednak multum materiałów szkoleniowych w postaci prezentacji i filmów, na których zobrazowane są podstawy identyfikacji naczyń żylnych i tętniczych.

Poniżej film, na którym widać naczynia żylne zgięciu łokciowym bez zaciśniętej stazy (podatne zamknięcie swojego światła pod wpływem ucisku) i tętnicę ramienną w projekcji out-of-plane (przekrój poprzeczny) z wyraźnym tętnieniem. Widać też zmianę przekroju na in-plane (przekrój podłużny – lepszy do wizualizacji wprowadzania igły do światła naczynia).

Procedura założenia cewnika

1) Po wybraniu naczynia (czy z USG, czy bez) należy zacisnąć stazę – jak do kaniulacji każdego naczynia żylnego i zdezynfekować miejsce wkłucia, a także założyć strój ochronny (aseptyka chirurgiczna: fartuch, czepek, maska, jałowe rękawiczki).

2) Przygotować sobie zestaw midline  dołączając do sterylnego zestawu strzykawkę z 0.9% NaCl, gaziki sterylne i system mocujący sam cewnik (szew – niezalecany lub system bezszwowy, np. Grip-Lock – zalecany).

3) Przygotować miejsce wkłucia – obłożyć jałową serwetą z otworem.

4) Uwidocznić raz jeszcze naczynie (pod kontrolą USG zabezpieczonego na jałowo) lub palpacyjnie. W przypadku kaniulacji pod kontrolą USG igłę wprowadzamy śledząc jej tor. Na poniższym filmie wyłącznie przeze mnie udostępnionym widać to doskonale.

5) Umieścić igłę w naczyniu. Wypływ żylnej krwi świadczy o sukcesie.

6) Wprowadzić prowadnicę Leaderflex. Po wprowadzeniu prowadnicy można odpiąć stazę i wysunąć wstecznie igłę po prowadnicy.

7) Jeśli jest potrzeba można użyć rozszerzadła (o ile jest w zestawie).

8) Wprowadzamy cewnik po prowadnicy.

9) Wyciągamy prowadnicę.

10) Sprawdzamy poprawność umieszczenia cewnika w naczyniu poprzez aspirację krwi i ponowne przepłukanie światła wkłucia.

11) Mocujemy cewnik.

12) Jeśli są dostępne systemy bezigłowe warto w warunkach aseptycznych założyć na końcówkę cewnika. Na koniec cała procedura wykonana przez zespół anestezjologiczny w Centrum Symulacji Medycznych i Innowacji WUM.